Mój stary rower daleko już nie pojedzie. Wszystko w nim przerdzewiało. Muszę zrobić nowy. Własny. Osobisty. Może bambusowy?

W jednej chwili zapomniałam o gorącym prysznicu, za którym tęskniłam przynajmniej od tygodnia. Zapomniałam o jedzeniu (ale w sumie często mi się zdarza). Zakochałam się!

Chwilę walczyłam ze sobą, ale w końcu odważyłam się wyciągnąć rękę. Delikatnie go dotknęłam. Tak, to był prawdziwy bambus…

Rower należał do Jules, a drugi, zaraz pod nim do Lee. Dziewczyny same je zbudowały, po czym ruszyły w Bamboo Odyssey z Londynu do Sydney. I dojechały. Wszędzie szerzyły bambusowe pożądanie. Nie byłam pierwsza, ani ostatnia, której się udzieliło.

– Kiedy zaczniesz, koniecznie do nas napisz.

– Pomożecie?

– Pomożemy!

Więc nadszedł ten czas, by kupić tyczki. I tu zaczynają się pierwsze schody.

Na świecie istnieje około 300 odmian bambusa. Ale nikt nie robił badań, która z nich najlepiej sprawdziłaby się w naszym klimacie. Zresztą nawet jakby ktoś takie badania przeprowadził, to i tak trochę bez sensu. Bo w Polsce bambus to bambus i już.

Więc pojechałam do hurtowni kupić cztery bambusowe tyczki. Miały być proste, bez żadnych uszkodzeń i o określonej średnicy.

– Czy lepsze są zielonkawe czy miodowe? – pytam właściciela.

– Sadownicy twierdzą, że miodowe, ale tak naprawdę to jeśli zielone pobędą trochę na słońcu, to też będą miodowe.

– Tylko, że potem mogą się rozeschnąć i popękać?

– Mogą, ale nie muszą. Nikt nie przewidzi, jak się bambus zachowa.

Zatem kupiłam dwie miodowe, dwie zielonkawe tyczki. Niedługo zaczynamy budowę.

Ale ja myślę do przodu – jak dojechać tam, gdzie chcę dojechać na moim gotowym rowerze bambusowym!

Dorota